Teleurstellend.

12-09-2023

Onze tweede kijkdag op maandag is aangebroken. Vandaag twee huizen die op de presentaties veel potentie bieden en er top uitzien en 1 huis achteraf gelegen achter het pittoreske Álora waarvan we inschatten dat het een klusobject zou zijn, maar 1 met veel potentie!

Wij gaan het zien. Nu eerst ons weekend.

terugblik op het weekend

Het weekend was weer voorbij, een weekend welke we hebben gebruikt voor het veelvuldig de revue te laten passeren van het object van afgelopen bezoek.

We hebben er veel met elkaar over gesproken en in onze hoofden al min of meer de ruimtes ingedeeld hoe we dit het beste zouden kunnen verbouwen om er zoveel mogelijk uit te kunnen halen. Maar ook een weekend om nog verder de omgeving te verkennen.
Na onze intrek in een nieuwe B&B waarin we in een ingerichte belltent mochten slapen, hebben we vrijdag de wandelschoenen aangetrokken en wilden we een plaatselijke wijngaard in Molina bezoeken. Na wat kilometers door het prachtige achterland kwamen we op plaats van bestemming, echter geen wijngaard maar een olijfbomen plantage... De naam klopte enkel het product niet 😉. We besloten een nieuwe gok te wagen en kozen een ander wijnhuis. Hier hadden we, dachten we, meer geluk. De wijnranken lachten ons toe en er reden auto's af en aan om doosjes wijn af te halen. We liepen het huis in en vroegen in ons beste Spaans om een rondleiding, want dat kon hier volgens de lovende recensies. De oude meneer begon in rap Spaans vanalles te vertellen en ik kon enkel aangeven "no entiendo" . Het kwartje viel en zoonlief werd op Spaanse wijze gesommeerd naar beneden te komen! Na meermaals luid roepen kwam een bloedmooie Spaanse gast met ontbloot bovenlijf beneden lopen. Na een blik op ons schoot hij een kamer in en kwam, helaas, met t-shirt aan weer terug. In het Engels vertelde hij dat er geen rondleidingen mogelijk waren. Door de droogte was men vervroegd begonnen met oogsten en waren de velden niet toegankelijk. Hij vertelde dat de opbrengsten van druiven de laatste jaren waren gehalveerd en er daarom door verschillende boeren werd omgebouwd naar olijven, gelijk de eerste boer waar we dus voor de deur stonden. Als we wilden konden we volgende keer een afspraak maken en zouden we alles mogen zien. We bedankten de jonge man en vertrokken niet voor we een paar wijntjes hadden geproeft en enkele flessen hadden gekocht!

Omdat we veel sneller klaar waren met ons dagtripje dan gepland besloten we een andere in de buurt liggende activiteit te gaan doen en daarom hadden we de goede schoenen aangetrokken. We gingen naar een natuurgebied genaamd El Torcal. Een gebied waar het gebergte in de prehistorie is ontstaan door het terugtrekken van de zee en door de opwaartse krachten het gebergte als het ware uit de zeebodem is geperst. Het gesteente hier is wat poreus en door invloed van wind en water is alles uitgeslepen tot de meest prachtige formaties. Hier hebben we de middag rond gewandeld en al het moois aanschouwd!

We hadden aan het begin van de avond afgesproken met William en Wesley, de mannen van Cortijo Sylvestre. zij zijn de huidige eigenaren van deze B&B die wij heel graag hadden willen kopen, doordat ons huis in Nederland nog niet is verkocht werd het huis jammer genoeg voor ons weggekaapt door een Cashbuyer, zeg maar iemand die zonder voorbehoud en financiering zo het geld op het kleed kan neerleggen. We hadden afgesproken om even ongedwongen te borrelen en de voorzichtig ontstane vriendschap welke ontstaat verder uit te bouwen zonder dat er iets zakelijks tussen staat. Dat is wat ons betreft goed gelukt, we hebben de mannen ondertussen in onze armen gesloten! Helaas moesten we de avond plotseling abrubt beëindigen omdat we tot ontdekking kwamen in de verkeerde parkeergarage te staan. Namelijk die van El Corte Inglés, een heel bekend en groot Spaans warenhuis. Echter deze sluit even na sluitingstijd van de winkel. De mannen moetsen enorm lachen aangezien de ingang van de garage die zij ons hadden doorgegeven slechts 2 meter verderop zat, letterlijk ernaast....🤦‍♂️. We namen afscheid en spraken af dit vaker te doen als en zodra we weer in de buurt zijn. Mannen we hebben genoten, gaan we vaker doen!

De volgende dag wilden we het wat rustiger aan doen en besloten we Marbella onveilig te maken. We zijn kwasie binnendoor naar de kust gereden en moesten best wel een hoge berg over. Omdat er tegen de bergen wat bewolking hing reden we op gegeven moment door de mist, of zogezegd door de wolken😂. Hierna was het afdalen en reden we de oude stad van Marbella binnen. We parkeerden de auto en liepen het oude centrum in. Na hier en in de haven wat te hebben rond gelopen, zijn we wat later op een schilderachtig pleintje in het oude centrum op een terrasje beland.

Na een goede late lunch besloten we de plannen om te gooien. Het was te warm om in de stad te blijven, we wilden eigenlijk nog naar de nieuwe stad met alle jetset activiteiten en dito mensen, echter onze kennissen, Bert en Jacintha, welke we daar even wilden ontmoeten gaven aan daar niet af te spreken met elkaar omdat het smoordruk was. We zullen elkaar later treffen komende week! We besloten naar een semi gaybeach te gaan waar we in een vorig verslag ook al eens over geschreven hebben. Hier hebben we de rest van de middag en vroege avond doorgebracht. Aansluitend zijn we bij Ku'damm in Fuengirola grote schnitzels gaan eten, echt Spaans voer😉😂.

Eindelijk was het zondag, de dag waarop we iets gingen doen waar ik erg naar uit keek. Een hoogtepunt, letterlijk, als je in deze omgeving van Andalucia bent. We gaan de Caminito Del Rey lopen, een wandeling van begin tot eind van ongeveer 8 kilometer waarbij je voor ongeveer de helft van de wandeling langs een rotswand loopt met op tientalle meters onder je een rivier/waterval. Deze wandeling was echt fantastisch en een aanrader voor iedereen, je moet alleen geen hoogtevrees hebben!

Nadat we de wandeling hadden afgesloten zijn we naar onze nieuwe overnachtingsadres gereden in Alhaurin de la Torre, bij mensen die Gijs zijn gaan volgen via de socials en ook een appartement verhuren. Wij waren best nieuwsgierig hoe zij het allemaal hadden geregeld en zodoende hadden we daar geboekt. Daar aangekomen kregen we een rondleiding en spraken we af einde van de middag een welkomstdrankje met elkaar te doen. Wij hebben die middag ongegeneerd van de tuin en het zwembad genoten. Later sloten Marco en Rudi aan om een drankje te doen. Dit werd allemaal veel te gezellig en uren later en vele flessen wijn later taaiden we allen lichtelijk in de olie af naar bed! Appartement La sorpresa heeft haar naam eer aangedaan, we zijn zeer verrast geweest, dank heren!

De bezichtigingen

En toen werd het weer tijd om de jacht op huizen te heropenen en zouden we drie verrassende huizen moeten gaan bekijken, verrassend was het zeker, maar eigenlijk draaide het uit op 1 grote deceptie...

Aangekomen bij het eerste huis werden we ontvangen door een broodmagere Engelse dame genaamd Bobby, nee niet Bobby Eden, deze had namelijk geen tand meer in de mond...

Het huis was klein en leek in geen velden of wegen op de foto's welke in de presentatie te zien waren. De foto's waren veel ruimer en alles leek veel groter. We hadden vanaf minuut 1 geen gevoel en ik denk dat we binnen 10 minuten weer buiten stonden. De Engelse makelaar, Steve, welke wij al vaker hadden ontmoet kon ons wederom niet blij maken en we moesten er ook wel om lachen. Steve grapte en zei, ooit verkoop ik jullie het huis van jullie dromen en hij reed vol gas weg op zijn motor! Iets teleurgesteld en met veel tijd over reden we het dorp in. om de tijd te doden deden we een drankje op een lokaal terras en kletsen we wat met John, onze makelaar, over het wel en wee en het gedrag van de Spaanse makelaars onderling. Het blijft een ondoorgrondelijke wereld de Spaanse makelaardij en dat houdt men ook met elkaar liever in stand... De goeden daar gelaten natuurlijk.

Nadat we de drankjes op hadden vervolgden we de trip naar huis 2. Dit huis staat heel hoog op ons lijstje vanwege alle authentieke andalusische details en niet te vergeten de overweldigende trap van het huis naar het lager gelegen zwembad. Na in Guaro te zijn aangekomen draaiden we een klein weggetje op en stopten voor het hek van het landgoed(je).

We liepen de oprit op en keken elkaar veelbelovend aan. Dit is gaaf, kijk die tuin, kijk daar verderop een glimp van het huis, wouw! De tuin stond vol palmen en diverse fruitbomen, ik ben er gek op, me gusta, zoals ze hier zouden zeggen! John en Gijs waren voorop gegaan, ik was aan het filmen, want ja er moet soms ook wat vastgelegd worden voor, ik zeg niet wat😉🤦‍♂️.

Ik kwam aan bij het huis een een uitnodigend poortje met een overweldigende trap geplaveid met flaggstones leidde mij naar beneden naar het zwembad, toen ik in de bocht van te trap stond zag ik het zwembad en dacht eerst nog dat men het aan het vullen was, want het was half leeg. Toen ik verder naar beneden liep zette ik mijn zonnebril even af, kom er aanlopen en ben meteen hé-lé-maal niet blij! Ik hoorde John en Gijs al met de verkopend makelaar praten. Het ging over het zwembad en waarom deze niet vol zat. De makelaar maakte er een mooi verhaal van dat door de waterschaarste de bewoners het bad niet helemaal vulden want halfvol was ook prima. Echter na onze rondgang langs het bad zagen wij wel wat de echte reden zou moeten zijn. Het terras rondom het bad zat vol grote en diepe scheuren en bij beter kijken zagen we deze scheuren doorlopen in het bad en jawel op hoogte van de diepe scheur in het bad hield ook het waterpeil op...

We liepen verder naar het huis en helaas werden we ook hier geconfronteerd met dezelfde nalatige staat van onderhoud en leek alles van ellende aan elkaar te hangen. We vielen van de ene in de andere verbazing met als kers op de taart de lucht van gekookte bedorve bloemkool uit 1 slaapkamer dat we dachten wie of wat ligt daar dood te gaan. Een huis met een vraagprijs van 6 ton waarvan je zeker nog 1,5 ton nodig hebt om het te herstellen, nee in geen 100 jaar. Ons top favoriete huis viel schaamtelijk van de ranglijst😥.

Op naar het 3e en laatste huis van deze dag. Een opknapper achter het mooie Álora. Bij aankomst treffen we dit keer een Nederlandse makelaar. Hij stapt uit en hij komt me ergens bekend voor. Hij stapt als eerste op John af en daarna naar Gijs. Gijs stelt zich voor en zonder na te denken zegt hij "goh, je hebt je kleren aan!" Toen viel bij mij het kwartje, de verkopend makelaar is Bert. Bert heeft samen met zijn man Thomas meegedaan aan " Ik Vertrek" en opende toen een naturisten B&B op de Campo van Álora https://www.npostart.nl/ik-vertrek/07-01-2023/AT_300003451 ! We lachten er met elkaar smakelijk om en Bert zei, het liefst doe ik dit ook naakt, maarja sommige dingen moeten nu eenmaal even anders...

We gingen het terrein op en een grote tuin gaf haar geheimen bloot, vele fruitbomen en wederom palmbomen zover je kon kijken, hoe mooi! Binnen in het huis authentieke balken aan het plafond en kastjes in de muur welke ze "un lacena" noemden. Kastjes waar vroeger alles wat met eten te maken had in werd bewaard. Allemaal leuke details.

Het huis was verder groot en hokkerig. Om hier iets van te maken moest er best veel gedaan worden. We gingen naar buiten en troffen daar niet veel soeps aan en we werden minder en minder blij. We hadden het wel weer gezien, bedankte de bewoner en ook Bert. Wij stapten bij John in de auto om terug te rijden naar Alhaurin el Grande. Onderweg hebben we alles nog eens goed doorgesproken en zijn we eigenlijk tot de slotsom gekomen dat het huis van donderdag toch wel een hele mooie buitenkans is.

In Alhaurin aangekomen hebben we gezamenlijk nog een drankje gedaan wat over de huizen gesproken en afgesproken dat we het laten bezinken en dat we zodra ons huis in Nederland is verkocht we definitieve stappen gaan zetten. Kortom vele stappen verder en nog steeds en weer opnieuw genoeg om over na te denken!

Teleurstellend.

terugblik op het weekend

De bezichtigingen

Geavanceerde instellingen