Opknappertje

07-09-2023
Vandaag is het dan weer zover. na eerst 4 dagen in de relaxmodus op het strand van Torremolinos te hebben gebivakeerd, konden we vandaag onze auto ophalen om wat verder het achterland in te trekken en daar het gebied wat meer te verkennen. De auto konde we ophalen op het vliegveld in Málaga. Vanuit Torremolinos slecht een kleine 10 minuten met de trein. Vanaf het hotel liepen we naar het station en daalden af het ondergronds station in. Daar werden we overvallen door een beklemmende en zeer kleffe warmte. Kijkend op de klok dacht ik "kak nog 10 minuten voordat ik in de koelte van de trein mag stappen". Met iedere beweging die ik maakte werd mijn polo natter en natter. Na 10 minuten arriveerde de trein keurig op tijd en konden we instappen. De trein was propvol en ik moest mij in een hoekje op het balkon van de trein staan. Mijn buurman, nee noet Gijs, hing al met de armen omhoog om zich goed vast te kunnen houden aan de reling. Ik kon niet anders dan met de blik op de oksels de reis te aanvaarden. Gelukkig was het lekker koel in de trein, maar die euforie nam snel als met ieder nieuw station de stroom mensen in trein enkel toenam. Bij het station van het vliegveld gingen de deuren van de trein open en was het alsof je een stop uit het bad trekt, de trein liep werkelijk leeg en overstroomde het perron met een mensenmassa!
We liepen naar het vliegveld om onze auto op te halen en werden ergens onderin een parkeerkelder gedirigeerd. Ook hier weer die behaaglijk kleffe warmte. Met iedere stap werd mijn net droge shirt weer natter en natter. Via een aanmeldzuil konden we de auto claimen. Uiteraard liep dit weer niet zoals het moest. Er kwam hulp en het bleek dat onze auto op een andere terminal stond, foutje bedankt....

De vriendelijke dame verontschuldigde zich en boekte terplekke de auto om, wat en hoe was ons op dat moment niet duidelijk, maar ik zag dat we eerste een Citroën C3 zouden krijgen echter welk alternatief....? Ga naar plek 90 daar staat jullie auto. Daar aangekomen moesten we wel weer lachen, een monster van een bak stond daar klaar, weer zo'n grote auto, met weinig vermogen, waar je niet blij van wordt als je over van die smallere weggetjes moet rijden, maar goed beter dit dan een auto waarbij jezelf moet trappen, toch?

  

We waren er klaar voor en stelde googlemaps in op Iznate, de plaatst waar ons eerste huis wat we wilden bekijken staat!
Omdat we voor die dag wat tijd over hadden hadden we bedacht om eerst het dorp Iznate te gaan bekijken en de faciliteiten aldaar in ons op te nemen. Het dorp was vanaf de snelweg super makkelijk te bereiken, allemaal goede wegen en geen stuiterbanen of zandpaden, we waren direct al blij. We parkeerden de auto en liepen het dorp in, een schattig klein dorpje onthulde haar geheimen of beter liet geen geheimen zien. De kerk, kroeg, met jawel de allernieuwste versie van de  LGBTQ en alfabet verder vlag, en klein restaurantje waren de hoogtepunten van deze plek.


Met een kleine teleurstelling streken we neer op het terrasje bij de kroeg en bestelden een frisje. Een typisch Spaans tafereeltje ontvouwde zich voor onze ogen. Oude Spaanse mannetjes aan het bier, druk pratend deden hun ding. Iedere dorpsgenoot die voorbij kwam kreeg een preek of werd lachend aangesproken. Wat verderop zaten mensen in de schaduw met elkaar te praten en iedereen kende iedereen. Het dorpsplein als ontmoetingsplaats. Leuk om te zien! 

We hadden het hier wel gezien en besloten verder te gaan en zochten de auto weer op. Hoever zouden we van beschaving af zitten, waar doen we boodschappen en hoever is de kust?
We reden weer terug de berg af en met een 10 minuten kwamen we de eerste grote supermarkt tegen en met nog eens een kleine 10 minuten stonden we op het strand. Het grotere kustdorp Torre del Mar lag op nog geen paar minuten verder, met werkelijk alle voorzieningen die je maar kon bedenken. We keken elkaar tevreden aan en zeiden, dit is al een goed begin, benieuwd hoe het huis zal zijn!
We stapten uit de auto en liepen het strand op en zochten een mooi plekje en streken daar neer om nog even 2 uur van zon, zee en strand te genieten. Wat een heerlijk leven zo!
Na een paar uur luieren op het strand en een goede lunch in de aanwezige strandtent, moesten we nu echt opschieten om naar het huis te gaan. Na een klein halfuurtje stopten we voor de deur en John onze makelaar stond ons al op te wachten. Het weerzien was goed en we kletsten wat tot de verkopend makelaar er was.

De beste man gaf aan dat ie even een 10 minuten tot kwartier nodig had om alles te openen, maar we konden alwel de tuin in. Bij binnenkomst door de muur welke de tuin omheinde zagen we een trieste aanblik van een woning welke al zeker enkele maanden niet meer bewoond was. Overal troep, het zwembad afgedekt en nergens ook maar iets van kleur of leven te bekennen. Achter de muur wel een enorme rust en privacy, dat sprak ons wel direct aan. Tevens het fenomenale uitzicht op de bergen vanuit de tuin waar je echt blij van wordt. De staat van onderhoud van het huis leek redelijk tot goed en ook dat stemde ons vrolijk, wel miste we de ziel van het huis, dat stukje levendigheid waardoor je je thuis voelt. Het niet bewoonbaar zijn van het huis op dat moment maakte het allemaal wat afstandelijk en lastiger in te schatten hoe het zou voelen als de ziel er wel is.

De makelaar had alles geopend en we konden naar binnen. Wat een groot huis en wat een potentie zit hier in om hier iets moois van te maken, maar wat moet er dan veel gebeuren. Teveel? Ja misschien wel, maar is het te doen? Dat zeker, we zien hier mega veel potentie. Waar zit hem dat dan in? Vooral de goede bereikbaarheid, de weg er heen en de vele faciliteiten welke een toerist zoekt, allemaal op korte afstand, de mogelijkheden welke het huis biedt, de grond er omheen wat potentie biedt en als laatste niet onbelangrijk een prijskaartje wat erg aantrekkelijk is! Zijn er dan ook minpunten? Jazeker, dit project heeft wel een verbouwing nodig welke niet in 3 maanden gedaan zal zijn zowel intern als extern. Staat van bepaalde zaken in het huis waren niet duidelijk en kregen we terplekke ook niet helder door makelaar. Grootste bezwaar is dat de woning (nog) niet op het waternet is aangesloten en je dus aangewezen bent op tankwagens die je komen bevoorraden. Wel was een een buffer van 12000 liter én zo stelde de makelaar al het regenwater wordt opgevangen en wordt hergebruikt zodat je dus minder water hoeft te bestellen. We moesten even lachen, regenwater...? Ja tuurlijk het regent hier ook elke dag;-)

Met gemengde gevoelens maar toch zeer positief reden we weer terug naar onze B&B waar we ditmaal verblijven in een Belltent welke is ingericht als een mooie kamer. Wat een heerlijkheid, doordat het in de avond en nacht best wel afkoelt liggen we daar prinsheerlijk. Best een aanrader als je eens iets anders wilt proberen!
Voor nu laten we het rustig in ons omgaan en zullen we komende maandag nog een paar huizen bekijken. Nog sowieso 1 opknapper en een paar andere woningen. De zoektocht gaat dus nig gewoon door, hoewel we het huis van vandaag zeker niet afserveren.
 
¡Hasta luego y disfrutar la vida! 
©2017 It Noflik Stee, alle rechten voorbehouden.
Mogelijk gemaakt door Webnode Cookies
Maak een gratis website. Deze website werd gemaakt met Webnode. Maak jouw eigen website vandaag nog gratis! Begin