Niemandsland

Niemandsland, een plek waar niemand komt of een stuk grondgebied tussen de frontlinies van vijandelijke legers. Niemandsland een vergelijking die op dit moment trekken om aan te geven waar wij nu staan in onze zoektocht naar een nieuw bestaan in Spanje. We hebben het gevoel een beetje stil te staan en niet verder te kunnen, maar is dat eigenlijk wel zo of is het alleen een gevoel omdat we zo graag willen?

Huis in de verkoop

Na onze terugkeer uit Spanje begin juni zijn we volledig ondergedompeld in de verkoop van ons eigen huis en het runnen van de Bed and Breakfast. De verkoop van het huis loopt op zich prima, wekelijks hebben wij geïnteresseerden en de openhuis dagen worden meer dan gemiddeld bezocht. Toch heeft er nog niemand zich gemeld met een serieus bod. Alhoewel, dat is ook niet helemaal waar... Inmiddels hebben meerdere stellen aangegeven serieuze interesse te hebben en ook in de wachtstand te verkeren ivm vakanties van financieel adviseurs en persoonlijke omstandigheden of verkoop eigen woningen. Het kan dus zo maar zo zijn dat een dezer dagen een serieus bod gedaan wordt en wij het zo voelende niemandsland kunnen verlaten. Laten we het hopen, want we kunnen eigenlijk niet meer wachten om in Spanje spijkers met koppen te gaan slaan!

Momenteel zijn wij, zoals elke zomer, druk bezig met het runnen van de B&B welke tot eind september 100% volgeboekt is. Dagelijks ontvangen wij gasten en zorgen wij voor een gastvrije en fijne omgeving. De verhalen aan het ontbijt gaan momenteel vaak over dat bord met "Te Koop" in de voortuin en het ongeloof van de gasten dat wij dit mooie plekje willen verlaten. Maar met het horen van de toekomst plannen kunnen velen zich dit ook goed indenken. Vaak zeggen onze gasten dan: OOH dan kunnen jullie je mooi opgeven voor "Ik Vertrek" of "Het Roer Om"! Wij beiden roepen dan, "Nee hoor daar doen we niet aan mee, wij zullen ons daar zeker zelf niet voor opgeven! Als een ander dat doet of we worden gevraagd, ja misschien dan wel" en grappen het dan maar snel weer weg...

Doordat wij bijna dagelijks over ons geplande vertrek praten, wordt de drang om ook daadwerkelijk te gaan steeds groter en groter en wordt het gevoel van het leven in niemandsland alleen maar versterkt. We houden goede hoop en blijven bijna dagelijks bezig met het netjes houden van het huis en de tuin voor de bezichtigingen die zoals gezegd lekker doorlopen. Daarnaast speuren we nog steeds online naar nieuwe objecten en vinden we af en toe een pareltje welke dan wordt toegevoegd aan het nog te bezoeken lijstje. Ook spoken er nog steeds 2 huizen in ons hoofd rond welke onze interesse hebben, maar nu nog niet bereikbaar zijn omdat ons huis nog niet is verkocht...

Goed bedoelde adviezen

Doordat wij met ons blog een vrij groot publiek, jullie dus, bereiken en ook op de socials vrij actief zijn blijkt het dat wij opvallen of misschien schreeuwen we wel te hard ;-). We krijgen nu, vaak ongevraagd, uit diverse hoeken tips en adviezen. Ook worden we benaderd door mensen die hun huis te koop hebben staan en dit aan ons onderhands zouden willen verkopen of krijgen we berichten van makelaarskantoren die denken voor ons de perfecte woningen te hebben. Helaas allemaal, we hebben een fijne makelaar en voorlopig zien wij geen redenen om naar een ander te gaan. De tips en adviezen zijn wel altijd welkom en soms komen er zaken op het kleed waar we dan wel even over moeten nadenken en zeggen dan dankjewel!

De wending

Ergens halverwege de maand juli kregen wij wel een hele spannende uitnodiging waar we in eerste instantie smakelijk om hebben gelachen en dachten, wie heeft dit nu weer verzonnen en gebeurt ons dit echt? Wij beiden hadden onafhankelijk, met tussenpozen van enkele dagen, van elkaar een bericht gekregen van de redactie van het tv-programma Het Roer Om. Of wij het leuk zouden vinden hieraan mee te doen en ons vertrek naar Spanje met Nederland te willen delen. Gijs en ik hebben elkaar eens aangekeken, gelachen en ons afgevraagd, zijn wij nu echt zo interessant om een tv-programma mee te vullen? Nee toch, ach nee dat gaan we niet doen hoor, niet met onze koppen op tv. We zagen al die kritieken al voorbij komen, nee echt niks voor ons! We hebben het even op zijn beloop gelaten, maar het aanbod liet ons op een of andere manier niet los en een paar dagen na de uitnodiging hebben we contact gezocht. Via de app een belafspraak gepland en we lieten het maar over ons heen komen!

We hebben op een avond een fijn en lang telefoon gesprek gehad met een leuke dame van de redactie van het programma. Esra heeft ons die avond kunnen overtuigen dat meedoen een goede investering is voor jezelf maar ook zakelijk een goed stap zou kunnen zijn. Ze heeft onze belemmeringen weg kunnen nemen en ons stiekem een beetje enthousiast gemaakt. We hebben het gesprek afgesloten met het vragen van bedenktijd, want nog steeds hadden we het "ik hoef niet met mijn kop op tv" nog voorop in het hoofd. We kregen een weekend de tijd om zaken even te laten landen, maar er werd wel al verteld dat als we mee wilden doen wij een filmpje van onszelf moesten maken zodat hiermee de volledige redactie een stemming konden doen alvorens de omroep het beslissende oordeel zou vellen. Zie het maar als een soort sollicitatie om mee te mogen doen, dus zelfs als je wordt gevraagd is deelname niet vanzelfsprekend.

We vonden er wat van en zagen ons niet een filmpje maken, maar stiekem hadden wij beiden wel een idee over hoe dat filmpje er dan uit zou moeten zien. Terwijl ik aan het werk was had Gijs in de avonduren al wat voorwerk gedaan en een hele mooie intro van ons gemaakt. Toen hij dit liet zien was ik er eigenlijk wel uit en zei, als ik dit zo zie heb jij je keuze wel al gemaakt? Zwijgen is toestemmen dus beiden hadden we wel overeenstemming dat meedoen een goede keuze zou zijn, niet alleen om dat het eigenlijk best wel leuk en spannend is, maar ook omdat het zakelijk een behoorlijke steun in de rug kan zijn!

Het weekend ging voorbij en op maandag belde Esra mij enthousiast op. Hebben jullie een keuze gemaakt vroeg ze? Ik zei natuurlijk, we doen mee als jullie ons tenminste leuk genoeg vinden ;-). Ik wel, zei ze, maar jullie filmpje moet de rest en de omroep overtuigen! En zo voerde ze de druk direct weer op, hahahah. Ik gaf aan dat ik me daar geen zorgen over maakte, ahum... Esra benoemde dat ze de dag erna graag het filmpje wilde ontvangen zodat ze snel konden gaan handelen. Ik stemde in en gaf aan dat we er wat moois van zouden maken. De dag erop hebben Gijs en ik de opnames gemaakt van ons filmpje, die middag heeft Gijs alles gemonteerd en er een waar document van gemaakt en dat diezelfde middag nog opgestuurd zodat we niet meer konden twijfelen. Nog geen uur later meldde Esra zich weer met een bemoedigend appje "Wat leuk, en hoeveel tijd hebben jullie hier wel niet ingestoken?" Ze ging het filmpje voorleggen aan de overige redactie en zou ons zsm laten weten of de redactie akkoord zou gaan. Reeds de volgende dag belde Esra, ze had leuk nieuws, de redactie was unaniem en we worden voorgedragen aan de omroep. De omroep beslist uiteindelijk of wij interessant genoeg zijn en of wij mee mogen doen. Het weekend verstreek en op maandag had ik Esra alweer aan de telefoon "Gefeliciteerd, jullie zijn door, de omroep wil graag met jullie in zee" Ik moest enorm lachen en dacht, ojee dit had ik even niet verwacht. Ik had min of meer nog steeds in mijn achterhoofd dat wij niet interessant genoeg zijn om een programma mee te vullen, omdat wij toch van plan zijn voorbereid te vertrekken. Niets is minder waar want ze zien wel heil in een programma met ons temeer omdat we nog geen huis hebben gekocht en dit niet vaak gebeurd in hun programma. Terloops gaf Esra ook nog even aan dat we met onze komende trip naar Spanje ook al een camera mee krijgen om verslag te doen van wat we daar meemaken en welke huizen we gaan bekijken en waar we dan tegenaan lopen. Kortom, onze koppen komen dus toch op de tv en jullie zullen allemaal in staat zijn om in beeld en geluid straks mee te genieten van ons avontuur!

En zo beland je dus vanuit het niemandsland zomaar in een stroomversnelling en komen er toch weer leuke zaken op je pad. We rommelen dus gewoon nog lekker verder en de 1e twee weken van september zullen we jullie weer bestoken met mooie plaatsjes en verhalen van onze belevenissen aldaar.

¡Hasta pronto!